Dyski twarde - Sklep komputerowy Commpol

	{{:name:}}	-,-- -,--

	{{:name:}}	-,-- -,--

	{{:name:}}	-,-- -,--

Komputerowe i serwerowe dyski twarde mają swoją historię sięgającą połowy XX wieku, a ich rozwój miał kluczowe znaczenie dla rozwoju technologii informacyjnej i przechowywania danych. Oto przegląd historii dysków twardych:

Historia Dysków Twardych

Początki (1950s)

1956: Firma IBM wprowadziła pierwszy dysk twardy, IBM 350, jako część systemu IBM 305 RAMAC (Random Access Method of Accounting and Control). Ten dysk twardy był ogromnym urządzeniem, które miało 50 talerzy o średnicy 24 cali każdy i oferowało pojemność 5 megabajtów (MB). Był to pierwszy dysk twardy z dostępem bezpośrednim, co oznaczało, że dane mogły być odczytywane i zapisywane w dowolnej kolejności, a nie sekwencyjnie jak w taśmach magnetycznych.

Lata 1960-1970

1961: IBM wprowadził Model 1301, który miał większą pojemność i korzystał z technologii head-per-track, co przyspieszyło czas dostępu.
1973: IBM 3340 "Winchester" Disk Drive zadebiutował. Był to pierwszy dysk, który miał zamkniętą komorę, chroniącą talerze przed zanieczyszczeniami, co znacznie poprawiło niezawodność.

Lata 1980

1980: Seagate Technology wprowadził ST-506, pierwszy dysk twardy o średnicy 5,25 cala przeznaczony do komputerów osobistych, z pojemnością 5 megabajtów.
W tym czasie pojawiły się także interfejsy takie jak SCSI (Small Computer System Interface) i IDE (Integrated Drive Electronics), które stały się standardem w podłączaniu dysków do komputerów.

Lata 1990

Wprowadzenie dysków o pojemności gigabajtów (GB) stało się powszechne. Dyski twarde zaczęły się stawać bardziej kompaktowe, szybkie i pojemne.
1991: IBM wprowadził dyski twarde z technologią magnetorezystywną (MR), co pozwoliło na zwiększenie gęstości zapisu.

Lata 2000 i później

Dyski twarde zaczęły oferować pojemność liczoną w terabajtach (TB). Wprowadzono nowe technologie, takie jak PMR (Perpendicular Magnetic Recording), która pozwoliła na jeszcze większe zagęszczenie danych.
2008: Seagate zaprezentował pierwszy dysk twardy o pojemności 1,5 TB.

Dyski Twarde w Serwerach

Serwerowe dyski twarde, w odróżnieniu od dysków twardych w komputerach osobistych, muszą być bardziej niezawodne i wydajne. Stąd popularność dysków SCSI, a później SAS (Serial Attached SCSI), które oferują wyższe prędkości transferu danych i lepszą niezawodność w środowiskach serwerowych.
Wraz z rozwojem technologii SSD (Solid State Drives), zaczęto stosować SSD w serwerach ze względu na ich wysoką wydajność i niskie opóźnienia w dostępie do danych.

Ewolucja Technologii

HDD (Hard Disk Drives): Tradycyjne dyski twarde, wykorzystujące talerze magnetyczne i głowice odczytująco-zapisujące. Wykorzystują technologie takie jak PMR i SMR (Shingled Magnetic Recording) do zwiększenia pojemności.
SSD (Solid State Drives): Dyski półprzewodnikowe, które nie mają ruchomych części, co zapewnia większą szybkość, niższe opóźnienia i lepszą niezawodność w porównaniu do tradycyjnych HDD.

Przykłady Zastosowań

Komputery osobiste: Dyski twarde w komputerach osobistych są używane do przechowywania systemu operacyjnego, aplikacji i danych użytkownika. Przykładowe interfejsy to SATA (Serial ATA) i NVMe (Non-Volatile Memory Express) dla SSD.
Serwery i centra danych: Serwerowe dyski twarde muszą obsługiwać duże obciążenia i zapewniać wysoką dostępność. Dyski SAS, a obecnie coraz częściej SSD NVMe, są preferowane ze względu na wydajność i niezawodność.

Podsumowanie

Od wprowadzenia pierwszych dysków twardych przez IBM w latach 50-tych, technologia przechowywania danych przeszła długą drogę, zwiększając pojemność, wydajność i niezawodność. Obecnie zarówno HDD, jak i SSD znajdują szerokie zastosowanie w komputerach osobistych, serwerach i centrach danych, odpowiadając na różnorodne potrzeby związane z przechowywaniem i dostępem do danych.